Sendikalaştıkları için işten atılan İzmir’deki Lezita işçileri Kurban Bayramı’nı buruk karşılıyor. Kod 46 ile işten atılan ve işsizlik ödeneğinden de yararlanamayan işçiler, “Bize bayram yok, ya çalışacağız ya da evde oturacağız” dedi.
İzmir Kemalpaşa’da bulunan Abalıoğlu Holdinge ait Lezita fabrikasından atılan Öz İplik-İş üyesi 39 işçinin direnişi 50 günü aştı. Bayram tatilinde direnişe ara veren işçilerden Raif Gülmez, 14 yıl çalıştığı Lezita’dan ilk işten çıkarılanlardan. İki çocuk babası Gülmez, İş Kanunu 25/2’den atıldığı için işsizlik parasından da faydalanamamış. Gülmez, “Bir yıldır sağdan soldan aldığımız borçla ayakta kalmaya çalışıyoruz. Neyse ki ev kira değil” dedi. Bayram için hiçbir hazırlık yapamadıklarını söyleyen Gülmez, “Bayram seyran kalmadı bize” dedi.
“Bu koşullarda sadece biz değil hiçbir işçiye bayram yok”
Zamlara ve geçim derdine dikkat çeken Gülmez, “İşçinin bayramı yok, işçi sadece evinde oturup kafa dinleyecek bir iki gün. O da dinleyebilirse geçim derdinden. Baksanıza açlık sınırının altında asgari ücrete imza atıldı. İnsanlar sadece karnını doyurmak için yaşıyor. Neyle doyurduğuna da bakmıyor. Proteinmiş, vitaminmiş bunları düşünemiyor. Bizim burada ekmek 4 lira oldu. Sadece ekmeğe yüzde 33 zam yapılan bir yerde, sen kalk asgari ücrete yüzde 30 zam yap. ‘Sadece ekmekle karnını doyur diyor’ yani. Bu koşullarda sadece biz değil hiçbir işçiye bayram yok” diye konuştu.
“Yapılan zammı asgari ücret zammına saydılar”
Sendikalaşmaya başladıktan sonra Lezita’da ücretlerde iyileştirme yapıldığını söyleyen Gülmez, onun da asgari ücret zammına sayıldığını ifade etti.
“İşçi yoksullaşıyor, patron zenginleşiyor” diyen Gülmez sözlerine şöyle devam etti: “Biz de bunun için elimizi taşın altına koyduk ve Kod 46’dan atıldık, işsizlik parası alamadım. Bu durumda hiçbir yerde sigortalı bir iş bulamazsın. Sağlık hakkından faydalanamazsın. Adam sana sendikal hakkını kullandığın için resmen açlıktan öl diyor. Yani anlayacağınız kimsenin bayramı bayram gibi değil.”
“Bayramda ovada günlüğe gideceğim”
İşten atılan kadın işçilerden Zuhal Benlice ise bayramda günlüğe gitmek zorunda olduğunu ifade ederek, “Bayramda ovada çalışmak zorundayım. Yevmiyeye gidip çocuklarımın ihtiyaçlarını karşılayacağım. Bu yıl yıllık iznim de yandı. Her yıl yıllık iznimi alıp Malatya’ya annemi görmeye gidiyordum. Annem 75 yaşında yolumuzu gözlüyor, ama gidemiyorum. Bu benim içimi çok acıtıyor. Bir yıl sonra da çok geç olabilir. Annemi bir yıl sonra yaşıyor olarak görebilecek miyim bilmiyorum. Çocuklarıma da yarı yıl tatilini haram ettiler. Allah onların çocuklarına da haram etsin” dedi.
Kredi borcu olduğunu ve geçinemediğini söyleyen Benlice, “Yeni işe girdim tekstilde. O da garanti değil. Üniversite mezunuyum, ayakçılık yapıyorum. Yeniden kredi çektim, krediyi krediyle kapatıyorum. Eşim sorumsuz, içiyor. Hatta bu hafta sonu pazar parası istedim, vermedi. Bayram alışverişi de yapamadım. Zaten her şey çok pahalı. Bir aylık işsizlik bütün dengemizi altüst etti. O yüzden bayramda yevmiyeye gitmek zorundayım” diye konuştu.
Öz İplik-İş’in yetki başvurusundan sonra e-devlet şifresinin alındığını belirten Benlice, “10 gün önce sendikadan istifa etmiştim, tamam işine git çalış dedi. Sonra yeniden üye oldum, işten attılar. Suçumuz sendikalı olmak” dedi. Benlice, çaresizlik yüzünden işe başladığını ifade etti.
“Sadece daha iyi koşullarda çalışmak istedik”
İşten atılan Yeter Kotan da bu bayram hiç olmadığı kadar maddi sıkıntıya girdiğini ifade ederek, “Geçim sıkıntısı çekiyorum, temel ihtiyaçlarımız dışında hiçbir şey yapamıyoruz. Bayramı da buruk karşılıyoruz. Bayram alışverişi sadece çocuklar için yapabildim. Psikolojik çöküntü içerisindeyim. En kötüsü de haksız yere işten çıkarmaları, insanın ekmeğiyle oynamaları, içerdeki bütün sorunları biz başlatmışız gibi faturayı bize çıkartmaları. Biz hiçbir zaman işten şikayet etmedik, sadece daha iyi koşullarda çalışmak istedik o kadar” dedi.
