Ankara yürüyüşlerinin engellenmesi üzerine çadır kuran Uyar maden işçileri, mahkeme kararlarına rağmen verilmeyen tazminatlarını alıncaya kadar eylemlerini sürdüreceklerini belirterek, “Geri adım atmak yok” dedi.
Manisa’da Uyar Madencilik A.Ş.’ye ait maden ocağında tazminatları ödenmeden farklı tarihlerde işlerine son verilen işçilerin 12 Ekim’de Ankara’ya başlatacakları yürüyüş engellendi. İşçilerden oluşan bir heyet aynı günün akşamında Manisa Valiliği ile görüşerek, Enerji Bakanlığı’ndan randevu talep ayarlanmasını istedi. Ancak, randevu ayarlanacağı sözüne rağmen halen konuya ilişkin bir gelişme yaşanmadı. İşçilerin, yürüyüşlerinin engellenmesi üzerine Soma’daki iş cinayetinde yaşamını yitiren 301 madencinin mezarlığının yakınında bulunan alanda kurdukları çadırdaki bekleyişi sürüyor. Soğuk havadan kaynaklı ateş yakarak sabahlamak zorunda kalan işçiler, tek taleplerinin kendilerine verilen sözlerin tutulması ve tazminatlarının ödenmesi olduğunu belirtti.
Alın terinin karşılığı
Bu işçilerden birisi de 2007 yılında geçirdiği iş kazasında iki gözünü kaybeden ve eyleme bastonuyla katılan Ali Kandemir (40). İki gözünü kaybetmesinin ardından tazminat verilmediğini ve daha sonra açtığı davayı yıllar sonra kazandığını aktaran Kandemir, buna rağmen tazminatının verilmediğini kaydetti. Kandemir, “Kanun yoluyla kazandığımız hiçbir tazminatı alamıyoruz. Hakkımız olan tazminatı istiyoruz. Yürüyüşümüze engel olundu. Buradan gidebildiğimiz yere kadar gideceğiz. ‘Ölmek var dönmek yok’ sloganıyla çıktık. Kimseyi zora sokmak istemiyoruz. Alın terimizin karşılığını almak istiyoruz. Gözlerimi kaybettiğim için malulen emekli oldum. 2 kız çocuğum var ve emekli maaşımla bu zor günlerde geçinmeye çalışıyorum” şeklinde konuştu.
‘Muhatap bulamıyoruz’
7 yıl 8 ay çalıştıktan sonra 2012 yılında işine son verilen Yavuz Yıldırım, davayı kazanmalarına rağmen tazminatını alamadığını belirtti. Bu konudaki girişimlerinin de sonuç vermediğine dikkati çeken Yıldırım, “2015 yılında mahkeme şirketi tazminata mahkum etti. Fakat muhatap bulmadığımız için tazminatlarımızı alamıyoruz. Tek talebimiz tazminatlarımızı almak. Kelle koltukta madende çalıştık. Sonuç alıncaya kadar buradan gitmeyeceğiz” dedi.
Mücadeleye devam
6 yıl çalıştıktan sonra 2013 yılında işine son verilen Kadir Yabancı ise, tek taleplerinin adalet olduğunu vurguladı. Emekli olabilmek için inşaatlarda çalıştığını söyleyen Yabancı, “Uyar Maden, işçilerin hakkını yiyor. Fakat devlet şirkete başka yerlerde saha veriyor. En ufak bir borcumuzda bize haciz geliyor. Fakat devlet neden bu patronun malına el koymuyor? Burada mücadele etmeye devam edeceğiz” şeklinde tepkisini dile getirdi.
‘Geri adım atmak yok’
2007 yılında dinamit patlaması sonucu bacaklarından yaralanan ve yürüyemeyecek duruma gelen İdris Sarıkaya da, kendisinin de hukuki mücadeleyi kazandığına işaret ederek, hakkını alamadığını savundu. 2 çocuğu olduğunu ve geçim sıkıntısı çektiğini dile getiren Sarıkaya, “Mağduriyetimiz devam ediyor. Defalarca söz vererek kandırdılar. Kaldığımız yerin arkasında 301 madencinin kaldığı şehitlik var. Bizi bu hale sokarak, yüzde 50 öldürdüler. Paramız hesabımıza yatana kadar dönmeyeceğiz. Geri adım atmak yok. Herkesten bizi desteklemesini bekliyoruz. Burada adaletsizlik var” diye konuştu.
