Sağlık alanının görünmeyen yüzü; temizlik işçileri – Ayça Tezerişir

Sağlık emekçileri pandemi sürecinde gece gündüz demeden, evlerine bile gidemeden, özveriyle çalışmaya devam ediyor. Ben bu yazıda sağlık çalışanı olarak görülmeyen, ancak aslında sağlık hizmetlerinde çok önemli bir rolü olan bir kesimden bahsetmek istiyorum; hastanelerde çalışan temizlik işçilerinden.
Hastanelerde temizlik işçilerinin büyük çoğunluğunu kadınlar oluşturuyor. Bu işçilerin normal şartlar altında da yaptıkları iş riskli; çünkü hastanelerde tıbbi atıklar ile doğrudan temas ediyorlar, hastane odalarına sıkça girip çıkıyorlar ve hijyen konusunda sorumluluğun önemli bir kısmı onların omuzunda. Hizmet sektöründe çalışan büyük bir çoğunluk gibi onların da emeğinin karşılığı çoğu kez asgari ücretle ödeniyor.
Pandemi süreci ile birlikte bu işçilerin iş yükü kat be kat artmış vaziyette, çoğu izin kullanamadan uzun saatler boyunca çalışıyor. Ve ne yazık ki “sağlık çalışanı” olarak görülmüyorlar bu süreçte. Yapılan görüşmelerde işçiler, kendilerine hastanede Covid-19 testi yapılmadığını, koruyucu ekipmanlara ulaşmakta güçlük çektiklerini, sık sık değiştirilmesi gereken maskeyi gün boyunca kullandıklarını, yemeklerinin kısıtlandığını söylüyorlar. Her gün işe gidip gelirken toplu taşıma kullandıklarını, kendilerine servis bile tahsis edilmediğini dile getiriyorlar. Zaten çalışma koşulları yeterince zorlayıcıyken pandemi süreciyle beraber bu işçilerin sağlıklarının doğrudan risk altında olduğunu görüyoruz.
Birçok kadının evde çocuk bakımından ve ev işlerinden de sorumlu olduğunu bir kez daha hatırlatmalıyım. Bu, ailelerinin, çocuklarının da risk altında olması demek aynı zamanda. Bu riske karşılık özellikle sağlık tedbirlerinin alınmamasını ben en hafif tabirle ayrımcılık olarak yorumluyorum.
Bu yazıda kadın emeğinin değersizleştirildiği bir alanın sadece bir yönünü görünür kılmaya çalıştım. Ancak dikkatle bakılırsa, pandemi süreciyle birlikte tüm doktorların da aslında birer işçi olduğu daha da görünür hale geldi. Doktor, temizlik işçisi, tekniker veya hemşire arasında emeğinin karşılığını alamama konusunda pek bir fark yok. Bu da tahmin edersiniz ki kapitalizmin bir sonucu.
Ve kapitalizm ayrımları derinleştirmeye çalışırken bu durum tüm emekçilerin mücadelesinin ortak olduğunu bir kez daha görmemize vesile oluyor.