Tuzla’da kurulu olan ve Deriteks Sendikası’nın örgütlü olduğu ETF’de, işten atma saldırısı ve hak gaspları devam ediyor…İşçiler 18 Temmuz günü hakları için fabrika önünde olacaklarını açıkladılar…
Fabrikayı kapatma kararı alan ETF Tekstil’de, işçilerin bir kısmı daha şimdiden işsiz kaldı. Yakın zamanda onlarca işçi işten atıldı. Hala çalışıyor olanlar ise 30 Temmuz günü kapatma kararı sonrasında işsiz kalacak. Deriteks Sendikası’nın örgütlü olduğu ETF’de, fabrika yönetimi işten atılanların toplu iş sözleşmesinden doğan hakları, kıdem ve ihbarlarını vermedi. Diğer işçilerin de hak ettikleri ikramiyelerini verilmeyeceği, ihbarların yatırmayacağı ve kıdem tazminatlarının ise %70 oranındaki kısmının yatıracağı bildirdi. İşçiler ise verileceği söylenen kıdem oranın %50’lere dahi ulaşmadığını ifade ediyorlar. ETF işçileri kıdem, ihbar ve ikramiye haklarını talep ediyorlar. İşçiler haklarını elde etmek için Kurban Bayramı ardından 18 Temmuz günü tekrar fabrikanın önünde olacaklarını açıkladılar.
ETF Tekstil’den bir kadın işçi: “Kurbanlık koyun gibi çıkarılmayı bekliyoruz”
3 yıldır ETF’de çalışıyorum. Ortak bir şirket adı altında fabrikaya alındım. Diğer işçilerle aramızda haklar konusunda hiçbir fark yoktu.
Fabrikada çalıştığımdan bugüne işverenden sürekli iş olmadığı ve işlerinin kötü gittiği yönünde duyumlar, serzenişler duyduk. Sözde ETF Tekstil’in işleri iyi gitmiyordu. Patron sürekli yokları oynadı. Oysa işleri fasona götürüyordu. Yaşansın yaşanmasın sonuçta bütün mağduruiyet işçiye yansıtılıyordu. ETF’de, bir işçi olarak hep değersiz görüldük, adeta bir köle gibi çalıştırıldık.
Bu sorunlara son aylarda maaşların yatmaması, 10’ar günlük aralarla gecikerek yatırılması eklendi. Sürekli kaygı içindeydik maaş yatacak mı, yatmayacak mı diye.
Ardından fabrikayı kapatma kararı aldıklarını bildirdiler ama fabrika içinde yığınla iş var. İş alınıyor, mesailere kalınıyor. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu. Sözde işleri yokmuş ama bizler vızır vızır çalışıyorduk.
İşerin kötüye gittiğine dair sürekli söylentiler oluyordu. Yine de 30 Haziran’da fabrikanın kapanacağını duyduğumuzda şaşırdık. Aynı gün akşam saatlerinde 15 arkadaşımız apar topar işten atıldı. Asgari ücrete yapılan zammın bir etkisi olabilir diye düşündüm, şahsen. Sendika, atılan arkadaşlarımızın hakları için arabulucu süreci sonrası dava açma konusunda devreye girdi. ETF yönetimi tarafından verilmek istenmeyen haklarımıza gelecek olursak; temmuz ayıyla birlikte 3,5 ikramiye hakkımız var, bunlar 2021 yılında imzalanan TİS’den hak ettiklerimiz. İkramiyemiz iç edilmeye çalışılıyor. Patron tarafından gasp edilmek istenen diğer haklarımız ise ihbar. Kıdemlerimizinse %70’nin yatırılacağı söyleniyor ama hesapladığımızda bu 50’ye tekabül ediyor.
Bir de canımızı sıkan bir başka şey ise, sendikanın bu kapanma meselesini önceden bildiğine dair duyumlar. Deriteks 2021’de masaya oturduğunda TİS’de şöyle bir düzenleme olduğunu ileri sürenler oldu. İkramiyeler, 2023’te fabrika hala çalışıyorsa verilecek. Bunun net ayrıntısını bilmemekle birlikte, sendikaya da tam bir güvenimiz olduğu söylenemez. En kötü sendika sendikasızlıktan iyidir düşüncesiyle bakıyoruz biraz da…
Ben 2019’dan beri çalışıyorum. Bu zaman zarfında sendikaya da tam bir güven duyamadım açıkçası. ETF yönetiminin bir mağduriyetini de göremiyorum. İşçinin hakları söz konusu olduğunda sürekli bir mağduriyet edebiyatı yapıyorlar. Bu süreçte psikolojisi bozulup kendiliğinden çıkan arkadaşlarımız oldu. Ben de manevi olarak çok yıprandım. Bayram sonrasında, daha 30 Temmuz’a gelmeden de çıkışlar olacak. Toplu çıkış yapamıyorlar, beşer, onar…Kurbanlık koyun gibi çıkış bekliyoruz. Çalıştığım süre boyunca da hiç mutlu olmadım, mutlu çalışamadım. İş arkadaşlarımı çok sevdim, işi, çalışmayı sevdim ama mutlu olamadım. Sendika vardı ama iyi bir örgütlenmeye dayanmıyordu. İşçi köleydi, ETF’de ben bunu gördüm.
