Sera Kadıgil, CHP’den istifa ederek Türkiye İşçi Partisi’ne katıldığını duyurdu. Kadıgil bunun ideolojik bir ayrılık olduğunu, CHP’nin izlediği ittifak politikasının güçlendirdiği sağ eğilim karşısında kendisinin sadece AKP’den değil bu düzenin kendisinden kurtulmak isteyenlerden biri olarak bu tercihi yaptığını söyledi
Kadıgil, Meclis’te düzenlediği basın toplantısında, CHP’yi ve eski partisindeki arkadaşlarını zora sokacak bir ithamda bulunmayacağını belirtip bunun “tertemiz bir ideolojik ayrılık” olduğunu söyleyerek “Artık aynı çatı altında olmasak da ülkemizi AKP karanlığından kurtarmak için her daim yan yana ve omuz omuza olacağımızdan zerre şüpheniz olmasın. Çünkü ben bu adımı bu mücadeleye köstek olmak için değil bilakis biraz daha solunuzdan destek olabilmek için atıyorum. Hem önümüzdeki tarihi seçim sürecinde hem de elbirliğiyle yaralarımızı sarma aşamasına geçtiğimizde, hepimizin iyiliğine olduğunu düşündüğüm bir yola çıkıyorum. Bilin ki ülkem için doğru olduğuna inandığım şeyi yapıyorum” dedi.
Bilin ki bu adımı saray rejiminden kurtuluş mücadelesine köstek olmak için değil, bilakis daha sol bir ağırlık noktasından destek olmak için atıyorum.
Hoşçakalın ve merhaba✊🏽 pic.twitter.com/aJuiPe5STH
— Sera Kadıgil (@serakadigil) June 25, 2021
“Artık bir yol ayrımına geldiğimi hissettim”
Kadıgil şöyle konuştu:
Gerek seçim çalışmalarında ve sonrasında birlikte gururla mücadele ettiğimiz Millet İttifakı ortaklarımız, gerekse mevcut karanlık karşısında pozisyon almak üzere yeni kurulan partilere bakıldığında zaten milliyetçi-muhafazakâr olan ağırlık merkezine karşı kurulan dengelerin de genel itibariyle yine milliyetçi ve/veya muhafazakâr çizgide olduğu bir gerçeklik olarak karşımızda duruyor. Bu gerçekliğin bir sonucu olarak tüm ülkenin ekseni ister istemez merkezin sağına doğru eğiliyor. İşte bu eksende hak ettiği ağırlıkta temsil edilmediğini hisseden milyonlarca insanlar da yaşıyor bu ülkede. Hayata mevcut yapıların çok daha solundan bakan, insan uydurması sıfatların, mülkiyet aşkının insanlığı ve gezegenimizi felakete sürüklediğini görenler. Sadece AKP’den değil, bugün AKP’nin temsil ettiği bu kokuşmuş düzenin bizzat kendisinden de kurtulmak isteyenler. Ben de kişisel olarak bu insanlardan biriyim. Oysa siyasetin başka kuralları var. Ana hat olarak ortak bir yola karar verildiğinde o yoldan sapmadan disiplinle yürümek yol arkadaşlarına karşı gerekli ve yerinde bir sorumluluk. İşte ben de tam bu noktada artık bir yol ayrımına geldiğimi hissettim. Ya ben böyleyim deyip zaman zaman genel hattan ayrılmak ve partimin saray rejiminden kurtulmak için ilmek ilmek ördüğü dengelere zarar vermek pahasına kendi fikirlerimi söyleyecektim ya da kendimi frenleyip, parti disiplini içerisinde hareket edecektim. Ben, tüm gücümle siyaset yapmaya Gezi Direnişinden sonra, orada gördüklerimden, öğrendiklerimden, orada bozulan ezberlerimden sonra başladım ve kendime bir söz verdim, asla profesyonel bir siyasetçiye dönüşmeyecektim. Aktivisttim ve böyle kalmakta inat edecektim.”
“Bu düzeni tümden değiştirmek için”
“Örgütlü kadın hareketinin hepimize öğrettikleri sayesinde yüzleştiğim toplumsal cinsiyet eşitsizliği üzerine yaptığım okumalar, gururla söylemeliyim ki beni azılı bir feminist haline getirdi. Ve yine geç kalarak da olsa nitelikli bir sosyal demokrat olmak üzere çıktığım yol ise beni bir kez daha ne mutlu ki Denizlerin yoluna çıkarttı…”
“İşte o yol, o ruh bugün bu mecliste temsil ediliyor ve artık Türkiye’nin ilk kadın genel başkanının, Behice Boran’ın partisinin meclis grubunu, ikisi bıyıklı üç erkeğe terk etmeye gönlüm razı gelmiyor. İşte ben bugün itibariyle, inandığım değerleri açıkça ve yüksek sesle savunmak için, bu düzeni biraz düzeltmeye değil, tümden değiştirmeye çalışmak için, dünya görüşüme daha yakın gördüğüm bir partiye, Türkiye İşçi Partisi’ne katılıyorum.”
