İsrail’in 7 Ekim sonrasında Gazze’de gerçekleştirdiği korkunç katliamın ve Aksa Tufanı Operasyonu’nun etkileri, şaşırtıcı olmayan bir şekilde işgal altındaki Batı Şeria’ya da sıçramıştır.
Batı Şeria, Filistin’deki yasadışı yerleşimcilerin varlığı nedeniyle uzun yıllardır istikrarsız bir durumdadır. İsrail’in Gazze’ye saldırmasıyla durum daha da kötüleşti. İsrail diğer suçların yanı sıra askeri baskınlar, saldırılar, toplu gözaltılar ve soygunlar gerçekleştiriyor. Bu durum gerilimin artmasına yol açmıştır ve durumun kutsal Ramazan ayı boyunca kritik bir noktaya ulaşması beklenmektedir. Sonuç, İsrail’in eylemlerine devam edip etmeyeceğine ve Filistin’in cesur halkının daha önce yaptığı gibi ayağa kalkıp kalkmayacağına bağlıdır.
Bu rapor, Batı Şeria’nın ekonomik durumuna odaklanacak ve çeşitli bölgelerde yaşayanların 7 Ekim sonrası Filistin’deki deneyimlerini paylaşmalarına yer verecektir. Rapor, yakınlardaki çatışmanın şiddetlendirdiği istikrarsız bir ortamda karşılaşılan zorluklara ışık tutacaktır. Ayrıca Filistin vatandaşları ile yasadışı yerleşimciler arasındaki eşitsizlikleri inceleyecek ve Ramazan ayından önce tırmanma potansiyeli üzerine spekülasyonlarda bulunacak.
Metodoloji
Rapor, Batı Şeria’nın farklı şehirlerinde ikamet eden Filistinli sivillerden oluşan bir örneklemle yapılan bir dizi görüşmeye dayanmaktadır. Görüşülen kişiler farklı yaş ve cinsiyetlerden, farklı geçmiş ve mesleklerden gelmektedir.
Batı Şeria ve İsrail’in ekonomik gerçekliği
Batı Şeria’nın ekonomisi her zaman hassas olmuştur. İnşa edildi, ancak Filistin’i gerçekten destekleyecek ve büyütecek kadar değil, sadece hayatta kalmaya yetecek kadar. Devam eden çatışmalar veya Filistinlilere yönelik baskıyı arttıran herhangi bir durum nedeniyle kolayca sekteye uğramaktadır.
Küresel toplumun Filistin Yönetimi’ne verdiği sürekli mali desteğe ve vergilerden toplanan fonlara rağmen, işgalci rejimin kasıtlı olarak uyguladığı bir hedef olarak ekonomi gelişemedi.
İsrail, 7 Ekim olaylarını ve Filistin Direnişi’nin operasyonunu Batı Şeria’daki Filistinlilere yönelik saldırganlığı arttırmak için kullandı ve günlük yaşamlarını sekteye uğratan yaygın gözaltılara yol açtı.
İşgal altındaki Kudüs’ten bir gazeteci olan Zeyneb Hamarşe, Filistin ekonomisini kontrol eden iki temel faktörün altını çizdi: Filistin Yönetimi’nde çalışan Filistinli işçiler ve işgal altındaki Filistin topraklarında çalışan işçiler.
İsrail, 7 Ekim’den bu yana Filistin Yönetimi’nin bütçesi için hayati önem taşıyan Filistinlilerin gümrük gelirlerini azaltmaya başladı. Bu durum Filistin Yönetimi’nin çalışanlarına ödeme yapamamasına yol açtı.
Görüşmelerdeki ortak tema, Batı Şeria şehirleri arasındaki askeri kontrol noktalarının kapatılması ve Filistinli işçilerin işe gidip gelmelerinin engellenmesiydi. Sonuç olarak, evlerinden uzaktaki şehirlerde çalışan pek çok Filistinli işçi işini kaybetti.
Filistinlilerin Batı Şeria’daki işgal altındaki topraklara göç etmelerinin önündeki engeller nedeniyle mesleklerini icra edemiyorlar. Sonuç olarak, geçimlerini sağlamak için ev işlerine başvurdular.
Kazançları 7 Ekim’den bu yana azalmış olsa da temel giderlerini karşılayabiliyorlar. Birçok işçi geçimini sağlamak için ürün satmaya başladı. İsmini vermek istemeyen bir kişi kendi ailesinden bir örnek paylaştı. Kontrol noktalarındaki ablukalar babalarının işini kaybetmesine yol açmış ve bu da ailenin mali durumunu zora sokmuş. İsrail işgalinin dayattığı zorlu ekonomik koşullara uyum sağlamak zorunda kalan çok sayıda hane için gerçek budur.
Yerel işletmeler de bu durumdan ziyadesiyle etkilendi.
Çatışmadan önce Filistin Yönetimi, yerel işletmeler için mevcut fonların azalmasına neden olan önemli borçlar biriktirmiştir. Bu borçlar 7 Ekim’den sonra İsrail makamlarının Filistinlilerin vergi gelirlerine ve uluslararası yardımlara el koymasıyla daha da artmıştır.
Tüketici kitlesinin önemli bir bölümünün şehirler arasında gidip gelen kişilerden oluşması, işletmelerin günlük faaliyetlerini ciddi şekilde etkiledi ve çok sayıda kapanmaya yol açtı.
Nablus’tan gelen gazeteci Menar, çeşitli amaçlarla düzenli olarak gelen ziyaretçilerin kaybı nedeniyle şehrin nüfusunun yüzde 90 oranında azaldığını bildirdi. Bu düşüş, yeme-içme, ulaşım, ticaret ve daha birçok sektördeki işletmeler üzerinde dalgalanma etkisi yarattı.
Nablus’un başlıca eğitim kurumu olan el-Necah Ulusal Üniversitesi’nin çevresindeki hareketli ortamın altını çizdi. Üniversite, kafeler, lokantalar, kitapçılar ve çevredeki öğrenci nüfusuna hizmet veren diğer sosyal ve çalışma alanlarıyla çevrili iki kampüse sahip.
Ablukalar nedeniyle öğrenciler kampüse fiziksel olarak devam edememiş, bu da üniversitenin eğitimde sürekliliği sağlamak için çevrimiçi öğrenime geçmesine yol açmıştır. Üniversite çevresindeki işletmeler, sürdürülemez koşullar nedeniyle ya faaliyetlerini geçici olarak durdurmak ya da kalıcı olarak kapatmak zorunda kaldı.
Menar, güzellik ve cilt bakım kliniği savaş sonrasında müşteri sayısındaki önemli düşüş nedeniyle kapanmak zorunda kalan arkadaşının hikayesini anlattı.
Bu durum Menar tarafından “yaşamda donakalma” olarak tanımlandı.
Ramazan ayının yaklaşmasıyla birlikte harcamalardaki artışın ekonomiyi bir nebze de olsa canlandırabileceği beklentisi var.
İsrail’in Gazze Şeridi’ne yönelik savaşının başlamasından bu yana yaklaşık 260 bin İsrailli işsizlik yardımı için başvuruda bulunmuştur.
İsrailli yerleşimci topluluğu da işgal hükümetinin politikalarından muaf tutulmadı. İsrail uzun zamandır girişimci projelerini sergiliyor; ancak piyasaya yeni giren start-up’lar ve şirketler iki nedenden dolayı artık faaliyet gösteremiyor:
1- İsrailli yerleşimcilerin Gazze’deki İsrail ordusuna hizmet etmek üzere kitlesel olarak askere alınması.
2- Artık iş kurmayı destekleyemeyen devasa hükümet borcu.
İşgal altındaki bölgede, Lübnan İslami Direnişi ile devam eden çatışma, yerleşim yerlerinden önemli sayıda tahliyeye yol açmıştır. Bu durum, işletmelerin önemli kayıplarla karşı karşıya kalması nedeniyle ekonomi ve özel sektör üzerinde zararlı bir etkiye neden olmuştur. Gazze’ye yönelik devam eden saldırılar, birçok yerleşimcinin evlerini terk etmesine ya da İsrail ordusuna katılmasına neden olarak durumu daha da kötüleştirmiştir.
İsrail’in Gazze Şeridi’ne yönelik savaşının başlamasından bu yana yaklaşık 260 bin İsrailli işsizlik yardımı için başvuruda bulunmuştur. İsrail hükümetinin Gazze’ye yönelik saldırısının yol açtığı ekonomik kriz nedeniyle İsrail’deki özel sektör çalışanlarını işten çıkarmaya devam ettiğinden, bu başvuru sahiplerinden 42 bin 500 kişi şu anda ücretsiz izinde.
Ayrıca, İsrail ordusu ciddi bir insan gücü sıkıntısıyla karşı karşıya ve bu da yerleşimcilerin askere alınmasına acil ihtiyaç duyulmasına yol açıyor. Savaş devam ederken, İsrail ordusu Mart ayında Gazze’ye konuşlandırılmak üzere 14 bin 500 asker ve subay daha talep etti. Bu durum, ordu saflarındaki belirgin gerginliğin altını çiziyor.
İsrail işgücünün önemli bir kısmı mevcut durumdan büyük ölçüde etkilenmiştir. İşletmeleri ciddi kayıplar yaşadı, bu da iş istikrarsızlığına neden oldu ve yatırımcılar desteklerini geri çekti. Dahası, hükümetin işgale devam etmesi çatışmayı uzatmakta ve İsrailli işletmelerin toparlanmasına ve vatandaşların genel mali refahına tahsis edilebilecek daha fazla borç biriktirmektedir. 300 bin yedek askerin seferber edilmesinin teknoloji, ticaret ve turizm gibi kilit ekonomik sektörler üzerinde önemli bir etkisi olmuştur.
İsrail’in bu yıl önemli bir kısmı şekel piyasasında olmak üzere neredeyse rekor miktarda tahvil ihraç etmesi beklenirken, dış borçlanmanın 10 milyar doları aşacağı tahmin ediliyor.
Bloomberg tarafından Salı günü yayınlanan bir haberde, İsrail’in ilk uluslararası tahvillerini Gazze’deki askeri harekatına fon sağlamak için borsada sattığı belirtilmişti.
2021 yılında, Batı Şeria’daki ekonomik zorlukların ortasında, işçiler maaşlarının yaklaşık %80-85’ini alıyordu. Ancak 7 Ekim’den sonra bu oran %60-65’e düştü ve işçilere 40 günde bir ila iki ayda bir ödeme yapılmaya başlandı.
7 Ekim sonrası finansal düzeltmeler
Savaşın ardından ekonomi zorluklarla karşı karşıya kaldı ve bu da maaşlarda önemli değişimlere yol açtı. Zeyneb ve Menar, Filistin Yönetimi altında çalışan Filistinli işçilerin ücretlerine ilişkin istatistikler verdi.
2021 yılında, Batı Şeria’daki ekonomik zorlukların ortasında, işçiler maaşlarının yaklaşık %80-85’ini alıyordu. Ancak 7 Ekim’den sonra bu oran %60-65’e düştü ve işçilere 40 günde bir ila iki ayda bir ödeme yapılmaya başlandı.
İşgal altındaki Kudüs’te bulunan Sosyal ve Ekonomik Haklar Merkezi Direktörü Ziyad el-Hamuri de bu bulguları destekleyerek yaklaşık 170 bin Filistinli işçinin bu değişikliklerden etkilendiğini vurguladı.
“İsrail “in uluslararası hükümetler tarafından tahsis edilen vergi fonlarına el koyması nedeniyle Filistin Yönetimi, Filistinlilerin mali güvenliğini sağlamaya yönelik ulusal bir planın uygulanmasında zorluklarla karşılaşıyor. İşgalci rejim, Gazze’nin fon almasını engelleme kisvesi altında temizleme fonlarına el koymakta ve bunları Filistin Yönetimi’ne aktarmaktadır. Gerçekte bu taktik, işgalcilerin Filistin kamu maliyesi üzerindeki kontrolünü sürdürmesine hizmet ediyor.
İsrail Yayın Kurumu, kabinenin, Polis Bakanı Itamar Ben-Gvir’in güçlü muhalefetine rağmen, Filistin Yönetimi’ne üçüncü bir ülke, özellikle de Norveç aracılığıyla fon aktarılmasını onayladığını bildirdi.
Ayrıca İsrail kabinesi, bölgede devam eden çatışmaları gerekçe göstererek Gazze’deki Filistin Yönetimi çalışanlarının maaşlarının temizleme fonlarından kesilmesi konusunu da görüştü.
Menar, oğlunun okula ulaşımı için tek bir şekel bile ödeyemediğinden yakınan eski bir Filistinli öğretmenin hikayesini anlattı.
Çok sayıda işçi işten çıkarıldığında onlara da toplu tazminat ödendiğinin altını çizmek önemlidir. Sonuç olarak, maaşları aylık olarak ödenmedi ve bu da harcamaları ihtiyaçlara göre yönetmek ve ani tutuklamalar, şiddet, yerinden edilme ve diğerleri gibi yeni krizlere yanıt vermek için gerekli olan düzenli gelir akışını bozdu. Sonuç olarak, mali konuların değişen koşullara göre ayarlanması son derece zor bir hal almıştır.
İsrail güçlendirmek için Türkiye’den yapılan kitlesel ithalata güvenerek yerleşimcilerin refahında istikrarı korumaya çalışıyor.
Görüşmeci, Filistinlilerin karşılaştığı ekonomik zorlukların İsrail’in ekonomi üzerinde güç kullanmasının ve saldırgan savaş taktikleri uygulamasının bir sonucu olduğunu vurguladı. Çözüm, Filistinlilere sadece çalışma izni vermekte yatmıyor, bu izinler Direniş’e herhangi bir şekilde bağlı olduğu sürece. Bu strateji, işgalin Filistin toplumunun dikkatini temel hayatta kalma ihtiyaçlarına yöneltip Direniş’ten uzaklaştırarak onları zayıflatmaya yönelik kasıtlı bir girişimi olarak görülmektedir.
Buna karşılık İsrail güçlendirmek için Türkiye’den yapılan kitlesel ithalata güvenerek yerleşimcilerin refahında istikrarı korumaya çalışıyor. Ancak ithalata olan bu bağımlılık, Yemen Direnişi’nin Kızıldeniz’deki savunma eylemleriyle sekteye uğradı ve yerleşimci ücretlerinde önemli bir düşüşe yol açtı.
Ziyad, yaklaşık 300 bin İsraillinin yerleşim yerlerini terk ettiğini ve şu anda devlet tarafından finanse edilen konutlarda ikamet ettiğini, bunun da İsrail ekonomisine ek yük getirdiğini belirtti.
İsrail işgali tarafından Gazze’de uygulanan kısıtlamalar, Filistinlilerin tarım arazilerinin neredeyse yüzde 35’ini ellerinden almış, bu da ürün ve kârı etkilemiştir.
Yüksek düzeyde işsizlik, artan borçlar ve Ulusal Sigorta fonlarından gelen sınırlı kaynaklarla hükümet yerleşimcilere tutarlı yardım sağlayamıyor. Bu durum, yerleşimcilerin refahı yerine askeri finansmana öncelik veren İsrail’in para politikaları nedeniyle daha da kötüleşiyor.
İsrail’in vergi geliri OECD ortalamasının biraz altında olmasına rağmen Netanyahu’nun ekonomik planı sadece küçük vergi artışları içeriyor. Politika yapıcılar arasında, kurumlar vergisinin artırılmasının teknoloji sektörünün başka yerlere kaymasına yol açabileceği endişesi bulunurken, hane halkı üzerindeki yüksek vergiler de tüketici harcamalarını azaltıyor.
Rapor, bütçe kesintilerinin farklı etkileri olabileceğini ve bazı grupların diğerlerine göre daha ağır sonuçlarla karşılaşabileceğini vurguluyor. Ancak Ultra-Ortodoks ailelerin, büyük ölçüde sosyal yardımlara olan bağımlılıkları ve askerlik hizmetinden muafiyetleri nedeniyle en az mali zorlanma yaşamaları bekleniyor. Yine de bu durum, Haredilerin askere alınmasını zorunlu kılan ve tartışmalara yol açan son yasal düzenlemenin ardından değişebilir.
Kamu sektörü rezervlerini tüketirken ve istikrarı korumak için tahvil ihraç ederken ve yüksek teknoloji endüstrisinin yüzde 60’ının durma noktasında olduğunu gösteren raporlar, ekonomiyi destekleyen ve hane halkı harcamalarını yönlendiren önemli iş kayıplarına neden olurken, bireylerin ve ailelerin mali refahı konusunda endişeler var.
Yerli tarım üzerine
Tarımsal faaliyetlerin çoğu Batı Şeria’da ve Gazze Şeridi’nin önemli bir bölümünde gerçekleşmektedir. İsrail işgali tarafından Gazze’de uygulanan kısıtlamalar, Filistinlilerin tarım arazilerinin neredeyse yüzde 35’ini ellerinden almış, bu da ürün ve kârı etkilemiştir. Gazze topraklarının toplu olarak bombalanması nedeniyle tarım arazilerinin verimsiz olması dışında bu durum değişmedi.
Gazze’deki Beyt Hanun’un etrafı ürün elde etmek için kullanılan tarım arazileriyle çevriliydi; ancak uydu görüntüleri bunların yok edildiğini gösteriyor; bu da onları “İsrail’in” yok ettiği Kuzey Gazze’deki tarım arazilerinin yüzde 39’unun önemli bir parçası haline getiriyor.
İşgal altındaki Batı Şeria’da yerleşimciler, Oslo anlaşmasına göre İsrail işgal rejiminin doğrudan yetki alanına giren C Bölgesi’ndeki açık alanları çitlerle çeviriyor.
C Bölgesi’nin Batı Şeria’daki en geniş bölgeyi oluşturduğunu ve İsrail işgal güçlerinin koruması altındaki Filistinlileri topraklarından uzaklaştırmaya çalışan yerleşimcilerin odak noktası olan otlak ve tarım arazilerini içerdiğini belirtmek gerekir.
Şu anda, askeri kontrol noktalarının tıkanması nedeniyle, çiftçilerin mallarını satmalarına izin verilseydi, süreç en az 6 saat sürerdi. Bu da günün dörtte birinin askeri kontrol noktalarında geçmesi anlamına geliyor ki bu da sadece süre nedeniyle değil, yolda IOF tarafından maruz kaldıkları kötü muamele ve malların çabuk bozulan kırılgan yapısı nedeniyle de satıcıların cesaretini kırıyor.
Filistin ürünleri aynı zamanda Batı Şeria pazarına sızan ve hükümet sübvansiyonları nedeniyle önemli ölçüde daha ucuz olan İsrail ürünleriyle de rekabet ediyor. Filistin Yönetimi’nin Filistin mallarına verdiği sübvansiyonların yokluğunda rekabet daha da zorlaşıyor ve “İsrail” sektörü tekeline almak için harekete geçiyor. Bu aynı zamanda Filistinli çiftçileri topraklarıyla ilgilenmekten ve büyümekten caydırıyor, çünkü karlar neredeyse yok denecek kadar az ve az gelişmiş bir sektörde üretim gelişemez.
Bununla birlikte, ürün yetiştiren Filistinli çiftçiler, mallarının Batı Şeria’dan “İsrail’e” yönlendirildiğini görüyor.
Daha açık bir ifadeyle, “İsrail” kendi ürünlerini yetiştirip üretse de ithalata bağımlılığı daha yüksek. Tüm kısıtlamalar ve ithalatın karşılaştığı zorluklarla birlikte “İsrail” düzenli olarak Filistin mallarını Filistinli yerel halktan alınandan daha yüksek fiyatlara satın almaktadır.
“İsrail” Lübnan’a saldırısı ve Direniş’in misillemesi nedeniyle işgal altındaki Kuzey’de tarım arazilerini kaybetti. Yerleşimciler de Kuzey’i terk ederek ekilebilir tarım arazilerini bakımsız bıraktı
Bu mallar sübvanse ediliyor ve ucuza satılıyor, bu da bu sektörden bir kar döngüsü yaratıyor. Bu mekanizmanın durdurulmasının tek yolu Filistin Yönetimi’nin Filistin tarımını geliştirmesi ve Filistin mallarını sübvanse etmesidir. Ancak Batı Şeria’daki koşullar nedeniyle bu çok uzak bir ihtimal.
Filistin tarımının ekonomik gerçekliği İsrail tarımının da darbe almadığı anlamına gelmiyor. Aslında “İsrail” Lübnan’a saldırısı ve Direniş’in misillemesi nedeniyle işgal altındaki Kuzey’de tarım arazilerini kaybetti. Yerleşimciler de Kuzey’i terk ederek ekilebilir tarım arazilerini bakımsız bıraktı ve çiftçiliği, otlatmayı ve ürünlerin büyümesini azalttı.
Ocak ayında İsrail web sitesi Ynet, “Kuzey’deki çiftçilerin sınır bölgesi boyunca tarım arazilerine ulaşmanın zorluklarından şikayet ettiğini ve iki cephede kayıplar olduğunu bildirdi: hasat edilmemiş meyveler ve bir sonraki hasat sezonuna verilen zararlar.”
Gazze sınırında bulunan İsrail tarım arazileri ciddi şekilde zarar gördü. Bir kaynak, Türkiye ve Ürdün’ün bu konuda işgalci rejime yardım ettiğini, ancak “İsrail’in” hala Hintli işçileri çekmek için planlar yaptığını söyledi.
Ayrıca, mahsulleri yerde çürüyen kuzeyli çiftçilerle herhangi bir tazminat planı konusunda şu ana kadar kimsenin temasa geçmediği de kaydedildi.
“İsrail” Meyve Yetiştiricileri Örgütü CEO’su Yaron Belhassan Ynet’e yaptığı açıklamada, 2024 sezonu için gerekli hazırlıkların bir parçası olarak çiftçiler tarım arazilerine bakamadıkları ve mahsulleriyle ilgilenemedikleri için kuzey sınırında tarımın işlevsel sürekliliğine büyük zarar verildiğini söyledi.
Belhassan’a göre, “Ciddi zararlardan söz ediliyor ve çiftçiler, ikinci Lübnan savaşı sırasında olduğu gibi, uğradıkları zararların tam olarak tazmin edilmesi için bir eylem planı hazırlanmasını talep ediyor.”
“[Tazminatlar ödenmezse] tüm tesisler çökecek,” diye uyardı.
Çiftçiler ve işçiler gasp edilen toprakları terk ederek kaçtıkları için Gazze sınırında bulunan İsrail tarım arazileri ciddi şekilde zarar gördü. Bir kaynak, Türkiye ve Ürdün’ün bu konuda işgalci rejime yardım ettiğini, ancak “İsrail’in” hala Hintli işçileri çekmek için planlar yaptığını söyledi.
Ramazan’ın getirileri
Menar, “Mübarek Ramazan ayını Batı Şeria’da çatışmalar olmadan kutladığımızı hatırlamıyorum bile,” dedi.
Ramazan yaklaşırken, İsrail işgal yetkilileri, toplumlarının beş ay boyunca maruz kaldığı boğulma nedeniyle Filistinlilerin ayaklanmasından duydukları endişeyi açıkça dile getirdiler. İsrail savaş kabinesi üyeleri ve faşistler Itamar Ben-Gvir ve Bezalel Smotrich, Batı Şeria’daki politikalar konusunda aşırılıktan geri kalmadılar; Ben-Gvir, Filistinli Müslümanların Ramazan ayında Filistin’in en kutsal mekânı olan Mescid-i Aksa’ya girişlerinin yasaklanmasını önerdi.
Bu tür kısıtlamalar her zaman işgalcilere karşı geri tepmiştir. Filistinliler, el-Aksa’ya girişleri yasaklandığında ve hatta İsrailli yetkililer çevrede devriye gezip kendilerine karşı şiddetli saldırılar düzenlediğinde bile namaz kılmak için sokaklara akın ediyor.
Menar, Filistinlilerin hayal kırıklığını arttırmaktan başka bir işe yaramayan sürekli ve şiddetli kısıtlamalar nedeniyle Ramazan ayında Batı Şeria’da “kan dökülmesi” halinde şaşırmayacağını söyledi.
Zeyneb, “İsrail’in” üçüncü bir İntifada’dan korktuğu için Batı Şeria’daki durumu bastırmaya çalıştığını paylaştı. Buna şehirlerde sürekli baskınlar, kitlesel gözaltı kampanyaları, insansız hava araçlarıyla suikastlar, domicide (bir tür toplu cezalandırma) ve askeri kontrol noktalarının kurulması da dahil.
Diğer kaynaklar ise Ramazan’ın sembolizmini işgal altındaki Kudüs’e bağlıyor. Eğer herhangi bir çatışma yaşanacak olursa, bu “İsrail’in” oradaki politikalarına bir tepki olacaktır.
Her şey kasıtlı
Durum istikrarsız ve belirsizliğini korusa da kesin olan bir şey var: İşgal sürekli olarak Filistin toplumunu parçalamaya çalışsa da toplum ayakta kalmaya devam ediyor. Batı Şeria’nın ekonomik ve sivil hayal kırıklığı bir boşluktan doğmadı, bunlar kasıtlıydı. Gördüklerimiz hesaplanmış ve stratejiktir.
Ancak “İsrail “in savaş peşinde koşarken ihmal ettiği şey, çaldığı toprakların, öldürdüğü insanların ve yok ettiği her şeyin, gelişmek için ihtiyaç duyduğu altyapı olduğudur. Gazze’de, Batı Şeria’da ve işgal altındaki topraklarda yıkımdan başka bir şey getirmedi.
Bundan sonra olacaklar sadece onun baskıcı, aşırılıkçı ve ırkçı ekonomik ve sosyal stratejilerine bir yanıttır. Gördüğümüz ve görmekte olduğumuz şey, halkın işgale karşı harekete geçmesidir.
Bunun Ramazan’a kadar mı yoksa daha sonra mı gerçekleşeceği elimizdeki konu değil, daha ziyade kargaşanın kaçınılmazlığıdır.
Lübnan’dan yayın yapan el-Meyadin televizyonu, 7 Ekim sonrası Batı Şeria’daki yaşam üzerine bir dosya hazırladı. Batı Şeria’da 7 Ekim’in ardından yaşananlar, Filistinlilerin sosyoekonomik hayal kırıklıkları ve ekonominin Filistinliler ile gayrimeşru yerleşimciler üzerindeki etkilerini yansıtan “Life in the West Bank post October 7” başlıklı yazıyı Keda Bakış çevirdi.
