Tabi ki bu noktada 1 Mayıs’ın 1889’da toplanan 2. Enternasyonel’de Parisli bir işçi temsilcisinin önerisi ile “Birlik Mücadele ve Eylem Günü” ilan edildiğini hatırlatmakta da fayda var.
Her sene olduğu gibi bu sene de Republique Meydanı’nda kutlanan bu seneki Paris 1 Mayıs’ının merkezinde, haftalardır devam eden grev dalgaları ve protestoların da işaret etmiş olduğu üzere Macron’un tüm toplumsal muhalefete ve kitle eylemlerine rağmen onaylamaktan geri adım atmadığı Yeni Emeklilik Reformu vardı. Henüz sabahın ilk saatlerinde kortejler henüz oluşmamışken meydanın çeşitli bölgelerinde yüzü maskeli grupların çöp bidonlarını yakarak başlattığı Macron ve emeklilik reformuna karşı protestolar, 1 Mayıs’ı tabir-i caizse polis müdahalesi ve biber gazıyla başlatmış oldu.
Enternasyonal dayanışma
Fransa’daki 8 ana sendikanın ve öğrenci kolektiflerinin öncülük ettiği 1 Mayıs etkinliklerine, içerisinde Türkiyeli devrimci, ilerici gruplar ve işçi sendikalarının da bulunduğu bir çok farklı ülkeden ve kültürden emekçi grupların da katılımıyla oldukça enternasyonal bir katılım vardı. Meydanın bir tarafından Fransızca, İngilizce, Almanca olarak sloganlar yükselirken kafamı diğer tarafa çevirdiğimde Türkçe yazılmış büyük bir “Haklıyız Kazanacağız” pankartını veya başka bir tarafa çevirdiğimde havaya kaldırılmış “Jin, Jiyan, Azadî” dövizlerini görüyor, kulak kabarttığımda Türkiyeli grupların olduğu taraftan gelen Avusturya İşçi Marşı’nın Türkçe sözlerini duyabiliyordum:
“din farkı bilmeyiz, dil farkı bilmeyiz, sanki doğduk bir anadan.. anamız amele sınıfıdır, yurdumuz bütün cihandır bizim..”
Sanırım 1 Mayıs ruhunu da tam olarak bu sözler açıklıyor. Dünyanın dört bir yanından gelmiş emekçiler Paris’teki sınıf kardeşleri için Macron ve onun neoliberal politikalarını protesto ederken, diğer tarafta Parisli emekçiler, yüzünü bile görmedikleri Filistinli, Suriyeli kardeşleri için savaş karşıtı sloganlar atıyor, faşizme, emperyalizme ve sömürgeciliğe karşı halkları dayanışmaya çağırıyor, “halklar arasında savaşa, sınıflar arasında barışa hayır” diyordu.
Fransız Devrimi heykeline sarı yelek
Yaklaşık 500 bin kişinin toplandığı tahmin edilen meydana hakim olan karnaval havasını doruk noktaya çeken olay ise meydanda bulunan Fransız Devrimi’ni simgeleyen Marianne heykeline tırmanan eylemcilerin, heykele üzerinde “Macron İstifa” yazan devasa bir sarı yelek -ki bu 1 Mayıs’ta sarı yelekliler de meydandaydı– giydirmesi oldu. Sanki tüm kitle harekete geçmek, vites yükseltmek için bu anı bekliyormuş gibi bu anın coşkusuyla daha bir hareketlendi ve sokak olayları da tam bu noktadan sonra ufak maskeli grupların polisle çatışmasından polise karşı kitlesel bir eyleme evrilmiş oldu. Her ne kadar bu noktadan sonra alandan ayrılmış olsam da; devamında burjuvaziyi temsil eden ultra lüks mağazaların taşlanıp, yağmalandığı, lüks arabaların çizilip, camlarının kırıldığı sokak olaylarında yaklaşık 200 eylemcinin ve 400 polisin yaralandığını öğrendim.
Son söz
Dünya genelinde 1 Mayıs’lar ne yazık ki her geçen sene biraz daha oligarşinin istediği şekle bürünüp sınıf bilincinden kopuk, hatta İşçi Bayramı’ndan ziyade burjuvazinin emekçilere sahte bir çiçek uzatarak vicdan rahatlattığı bir arınma etkinliğine dönüşmeye başlamış olsa da Paris’te 1 Mayıs ruhuna ve Paris’in Paris Komünü’nden bugünlere kadar devam eden devrimci geleneklerine sıkı sıkıya sahip çıkıldığını, sınıf kininin hala ayakta ve dip diri olduğunu gözlemledim.
Direnişteyiz.Org
