İstanbul Esenyurt’ta bulunan Krom Evye fabrikasında, Besra Demir adlı işçinin, “Alevi, Kürt ve sendikalı işçilerle görüştüğü” iddiasıyla işten çıkarılması büyük tepkiye yol açtı. İşe girişte mezhep ve etnik köken gibi kişisel soruların sorulduğu, ayrımcılık yapıldığı iddia edildi. DİSK’e bağlı Birleşik Metal İşçileri Sendikası, bu olayın ardından fabrika önünde eylem başlattı.
Besra Demir, işe başladığı günden itibaren ustabaşı Mustafa T. tarafından, Alevi, Kürt ve sendikalı işçilerle ilişki kurmaması yönünde baskı gördüğünü belirtti. Demir, yaşadıklarını detaylarıyla Gazete Duvar’a anlattı. Ayrıca, fabrikada yaşadığı ailevi sorunların da iş yerinde yayıldığını ve bunun üzerinden kendisine baskı kurulduğunu ifade etti.
Metal İş Bölge Temsilcisi Rıfat Condura’nın açıklamalarına göre, fabrika yönetimiyle yapılan görüşmelerde, Mustafa T.’nin ayrımcılık yaptığını kabul ettiği, ancak daha sonra inkar ettiği belirtildi. Condura, Besra Demir’in işe geri alınması ve Mustafa T.’nın iş akdinin feshedilmesi talepleri olduğunu vurgulayarak, bu talepler yerine getirilene kadar eylemlerinin devam edeceğini belirtti.
Kızılbayrak Gazetesi, Besra Demir ile işten atılma süreci ve direniş üzerine röportaj gerçekleştirdi.
-Fabrikada işten atıldınız. Süreç nasıl gelişti?
Fabrikada usta başı yanıma gelip ırkçı ve mezhepsel konuları açtı, Kürtlükle ve Alevilikle ilgili beni diğer işçi arkadaşlarıma karşı kışkırtma girişiminde bulundu. Yok “Alevi misin, Sünni Kürt’müsün” vb. sözler üzerinden bir sürtüşme oldu. Ben de “Hangi mezhepten olmamın ne farkı var” dedim. “Neden bu şekilde yargılıyorsun. Alevi de olsam Sünni de olsam Kürt’te olsam ne farkımız var ki birbirimizden? Sonuçta bu malı makineye koyabiliyorum çalışabiliyorum kimseye bir zararım yok, sabah işime akşam evime gidiyorum size bir zararım oluyor mu” dedim. O da “Hani Alevi değilsen bunlardan korumak istiyoruz, Aleviler, Kürtler tekin insanlar değil” dedi. Ben de bunu gidip yönetime şikayet ettim ve bu durumdan rahatsız olduğumu belirtim. Yönetim de “Hayır bizim ustamız böyle bir şeyler söylemedi, sen iftira atıyorsun. İşten çıkartmak zorundayız seni” dedi ve beni işten çıkarttılar. Bugün direnişimin 5. günü, işten atılmayı kabul etmiyorum ve şu an burada fabrikanın önündeyim.
-Peki bu direnişle sizin gibi haksızlığa uğrayan işçilere nasıl bir mesaj iletmek istiyorsunuz?
Haksızlığa uğradığınız zaman ses çıkarmazsanız sonraki nesiller içinde sessiz kalırsınız. Çünkü sadece şahsına yapılan bir haksızlık değil. Ben kadınım, Özak Tekstil’de direnen kadınları gördüm, onlarla gurur duydum ve örnek aldım. Onlar kadınların üstündeki baskıya rağmen direnebiliyorsa ben de direnebilirim dedim. Bu ayrımcılık ve haksızlık yüzünden sırf biz kadınız diye bizi küçük görüyorlar. Kadınız diye cinsiyet ayrımcılığı yapılıyor, “sen sus” deniliyor. “Ustan sana bir şey söylese bile sen karşı gelemezsin” diyorlar. Bizim bu lafları dinlemeden öz güvenle hareket etmemiz gerekiyor. Ben kadınım ve onurlu bir şekilde çalışıyorum, siz bana karşı haksızlık yapamazsınız diyerek bir duruş sergiledim. Bu ve bunun gibi sorunları yaşayan kadınların da direnmesini istiyorum. Zafer direnen kadınların olacak!
-Peki içeride ve dışarıda sizin bu direnişinize nasıl bir yaklaşım var?
Fabrika içinde destek çok güzel, içeridekiler olmasa zaten burada durmanın bir anlamı yok, manası yok benim için. Özellikle erkeklerden çok destek var. Gururlandıklarını söylüyorlar, her molada gelip sloganlar atıyorlar. Yarım saat iş durduruyorlar. Sağ olsun hem sendika hem de içerideki işçiler arkamda. Ben de bu durumdan güç alıyorum, öz güvenimi sağlayan bu durum. İyi ki sendikalı olmuşum. İçeride sendikalı olan arkadaşlardan uzak tutmaya, karalamaya çalışıyorlar ama ona rağmen iyi ki sendikalıyım diyebiliyorum.
-Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı?
Zafer direnen kadınların oldu ve zafer direnen kadınların olacak.
