Üniversiteli Ahmet Kırlı’nın işsiz ve engelli babası, engelli kardeşi ve annesi bir gecekonduda hayata tutunmaya çalışıyor. Ayda 500 lira ile geçinmeye çalışan aile insanca barınmak istiyor.
Üniversite öğrencisi Ahmet Kırlı, evlerine sadece 500 lira engelli maaşı giren ve gecekonduda yaşayan ailesi için yaşanacak iyi bir ev istiyor. Manisa’nın Kuşlubahçe Mahallesi’nde yaşayan ailesi için yardım talebinde bulunan öğrenci Ahmet Kırlı’nın, maddi imkansızlıklar, işsizlik ve hastalıklar içinde süren yaşamında tek isteği daha iyi koşullarda barınabilmek.
”HASTALIK, İŞSİZLİK VE MADDİ SORUNLAR”
Ahmet Kırlı, 22 yaşında ve Uşak Üniversitesi Gazetecilik Bölümü öğrencisi. “Kendim için bir sorunum yok, maddi yönden sıkıntı yaşasam da daha iyiyim” diyor, “Ancak evdekiler, özellikle son bir buçuk yıldır iyice kötüleşti.” Kendisinin de “Ailem bir parça daha rahat yaşayabilsin” diyerek okumaya çalıştığını söyleyen Ahmet Kırlı’nın babası ve kardeşi engelli:
“Babam çocukken geçirdiği kaza sonucu engelli kaldı. Ancak hastane heyeti rapor veremedi. Kardeşim de yüzde 50 engelli. İkisinde de kavrama ve anlama becerileri eksik. Kardeşim de zeka geriliği var ve şu an 19 yaşında, onun raporu olduğu için özel eğitimlerle liseyi bitirdi.”
Babası ve kardeşi için mahkemeden kısıtlama kararı aldığını anlatan Kırlı, “Mahkeme için ruh ve sinir hastalıkları hastanesine başvurduk. Orada yapılan testler sonucu zihinsel engelli olduğu çıktı ve mahkeme buna göre karar verdi. Ancak orası rapor veremeyeceğini söylediği için raporu alamadık. Sadece yazıyı mahkemeye gönderdiler. Engelli raporunu ya üniversite hastanesinden ya da şehir hastanesinden alabileceğimizi söylediler. Babama kısıtlama kararını mahkeme verebiliyor ancak üniversitesi hastanesi rapor vermiyor” diye konuştu.
16 yıldır Manisa’daki evlerinde yaşayan ailesindeki sağlık ve işsizlik problemlerini anlatan Kırlı, babasının 1997 yılında Manisa Belediyesinde işe girdiğini 2016 yılına kadar da taşeron firma aracılığıyla aralıksız çalıştığını söyledi.
”HASTALIK, İŞSİZLİK VE MADDİ SORUNLAR”
Ahmet Kırlı, 22 yaşında ve Uşak Üniversitesi Gazetecilik Bölümü öğrencisi. “Kendim için bir sorunum yok, maddi yönden sıkıntı yaşasam da daha iyiyim” diyor, “Ancak evdekiler, özellikle son bir buçuk yıldır iyice kötüleşti.” Kendisinin de “Ailem bir parça daha rahat yaşayabilsin” diyerek okumaya çalıştığını söyleyen Ahmet Kırlı’nın babası ve kardeşi engelli:
“Babam çocukken geçirdiği kaza sonucu engelli kaldı. Ancak hastane heyeti rapor veremedi. Kardeşim de yüzde 50 engelli. İkisinde de kavrama ve anlama becerileri eksik. Kardeşim de zeka geriliği var ve şu an 19 yaşında, onun raporu olduğu için özel eğitimlerle liseyi bitirdi.”
Babası ve kardeşi için mahkemeden kısıtlama kararı aldığını anlatan Kırlı, “Mahkeme için ruh ve sinir hastalıkları hastanesine başvurduk. Orada yapılan testler sonucu zihinsel engelli olduğu çıktı ve mahkeme buna göre karar verdi. Ancak orası rapor veremeyeceğini söylediği için raporu alamadık. Sadece yazıyı mahkemeye gönderdiler. Engelli raporunu ya üniversite hastanesinden ya da şehir hastanesinden alabileceğimizi söylediler. Babama kısıtlama kararını mahkeme verebiliyor ancak üniversitesi hastanesi rapor vermiyor” diye konuştu.
16 yıldır Manisa’daki evlerinde yaşayan ailesindeki sağlık ve işsizlik problemlerini anlatan Kırlı, babasının 1997 yılında Manisa Belediyesinde işe girdiğini 2016 yılına kadar da taşeron firma aracılığıyla aralıksız çalıştığını söyledi.
