Seçimler meşru değildir. Ne Erdoğan’ın adaylık süreci, ne de birinci turda yapılanlar. Elbette dahası da vardır.
TC devletinin yıpranmış kurumlarının restore edilmesi hedefi bir bütün olarak tüm düzenin aktörlerinin ortak hedefi idi. Daha birkaç ay önce “YSK’ya güvenmiyorum” diyenler eliyle seçim sonuçları hilesiz gösterilmiş, bu ilân edilen sonuçlar üzerinden yapılan analizler meşruiyet sağlama işinin parçası olmuştur. Burjuva muhalefetten bağımsız bir hattı öremeyen sol, Erdoğan’a, Saray Rejimi’ne “hırsız” diyenler, burjuva muhalefetin seçimler eliyle hırsızlığı temize çekme operasyonunu kolaylaştırmıştır.
Seçim sonuçları, en başta tartışıldığı gibi açıklandı. Yağma-rant-savaş ekonomisi üzerine kurulu Saray Rejimi’nin gittiği yere kadar Erdoğan’la sürdürülmesine karar verildi. Saray Rejimi, ABD uzantısıdır, TC Devleti’nin savaşlardaki tetikçi, tırmandırıcı rolünün devamına karar verilmiştir.
Dünya 3. kez yeniden bir paylaşım savaşını yaşarken, egemenler savaşı yükseltmenin bir aracı olarak NATO eliyle milliyetçiliği tüm dünyada yeniden örgütlemektedir. Kılıçdaroğlu’nun ikinci turdaki sözde “sert söylemi”, mülteci ve Kürt düşmanlığı üzerine kurulmuş ve sistemin tüm unsurları hep beraber yeni bir milliyetçiliği örgütleyen adımlar atmıştır. Sandıktan ne çıkarsa çıksın bunun halkların ortak mücadelesine, işçi sınıfına fayda etmeyeceği de açık idi.
Biz Saray Rejimi derken burjuva muhalefeti bunun dışında hiç tutmadık, tutmuyoruz. Saray Rejimi, burjuva muhalefet ile bir bütündür. Birinin rolü işçi-emekçilere, halklara, kadınlara, öğrencilere saldırılarda pervasızlaşmakken, diğeri “devletin koruyucusu” olarak öfkeli kitlelere “evinizde bekleyin” demekle mükelleftir. İsyanın bastırılması için kimin ne yaptığını hatırlamak zor değildir; Ekmeleddin vakası, İnce kazası, referandum henüz tazedir. Erdoğan’a, Saray Rejimi’ne destek, bugün de her adımı gayrimeşru, her adımı şaibeli, her adımı hırsızlıklarla dolu seçimlerin burjuva muhalefet eliyle halka kabul ettirilmesiyle sürmektedir. Burjuva muhalefetin arkasına bu körce diziliş, direniş cephesine zarar vermiştir.
Direnişçi güçler, seçimleri beklemeden mücadeleyi, direnişi büyütmeye odaklanmak, seçimleri de bu direniş hattını büyütmek için kullanabilir ve bu süreçten kazanımla çıkabilirdi. Bu fırsat kaçırılıp, burjuva muhalefete olan bu dayanaksız güven ile direniş hattının geliştirilmesi gündemi geriye düşürülmüştür.
Saray Rejimi’ni gerçekten korkutan tek gücün bu topraklardaki tüm direniş dinamikleri olduğu gerçeğinin üzerinden atlanmış, işçilerin, emekçilerin, kadınların, öğrencilerin, halkların mücadelesini temel alan bir bağımsız güç olarak kendi adayı ile ortaya çıkmamış olması büyük bir hata olmuştur.
Bir tarafta Kürt halkının, tecritle, kayyumla, katliamla bastırılamayan direnişi, yanı başında Batı’daki direniş, saldırılara rağmen gelişmektedir. Bizim bakmamız, büyütmemiz gereken yer burasıydı, burasıdır.
Saray Rejimi, tüm hile ve zorla ilan ettiği bu “zaferi” üzerinde rahat oturamayacaktır. Ne ekonomik kriz ne siyasal kriz bitmeyecek, derinleşerek sürecek, çözülüş derinleşecektir.
Direniş odakları ise yerli yerinde durmaktadır. CHP’nin, burjuva muhalefetin “korku” siyasetine çanak olmak yerine, tüm saldırılara karşı direnişi büyütmeye odaklanmak gerekir. Korku duvarında büyük gedikler açan ve o günden bu yana egemenlerin korkulu rüyası olan Gezi Direnişi’nin güzel günleri, gücünü kendi eyleminden alan, beklemeyen yapan, sokakta özgürleşen milyonların yol göstericisi olarak önümüzde durmaktadır.
Saray Rejimi gidecektir ve bunun yolu direniştedir. Bu direnişlerin zaferi, örgütlülükten, Birleşik Emek Cephesi’nden geçmektedir.
Önümüzdeki dönem direnişin yükseleceği bir dönem olacaktır. Asıl bakmamız gereken yer burasıdır. Direnişi genişleten ve sağlamlaştıran, örgütlü hâle getiren bir çizgi için çalışmak zorunluluktur.
Eylemler, sokaklar özgürleşmeye dair ilk adımdır, örgüt özgürlüktür.
Saray Rejimi direnişle gidecek, son söz sokakta söylenecek!
