“… Açkı makinesine kolunu kaptıran kolunu makinaya feda ediyor, tazminatını bir şekilde alsa da kolunu makinaya bırakıyor…”
…
Fabrikaların hepsi üç katlı, alt katında tuzlu ham-deri budanıp kimyasal ve ilaçlarla işlenmeye hazır hale getiriliyor. 2 ve 3’ncü katlarında işlenip dikime gönderiliyor.
Fabrikaların çoğu sezonluk çalışıyor. Mart’ın ortalarında başlayıp Kasım’ın başında kapanıyor.
Ben 2013 yılında işbaşı yaptım, bir yıl çalıştıktan sonra patron işçilere çıkış yapıp tekrar giriş yaptı, kimse tazminatını alamadı.
Sigortadan başka hiçbir sosyal hak yok. Fabrikada saat 08’de işbaşı yapıp 17.30’da normal çalışma süremizi dolduruyoruz. 17.30’dan 19.30’a kadar mesai yapıyoruz. Mesaiyi yemeğine saat 18.00’de çıkıyoruz, 30 dakika mola, 19.00’a kadar mesaiye kalanlara yemek verilmiyor. Cumartesi saat 08’den 16.00’a kadar da mesaiye kalıyoruz. Sabah 10.00’da ve öğlenden sonra 15.00’te 15 dakika çay molası, saat 12.00’de 30 dakika yemek molasına çıkıyoruz.
Fabrikanın yemeklerinin ikinci kalite olduğunu biliyoruz ama içimize işleyen kimyasaldan yemeğin tadını alamıyoruz. Çaya çıktığımızda çayı alıp oturana kadar 5 dakika, yemeği alıp yiyip sindiremeden 30 dakika geçiyor, tekrar işbaşı yaptığımızda esnemeye başlıyoruz…
Fabrikada “uyarı levhaları” gibi küçük önlemler alınsa da işçi kazaları dikkatsizlikten değil yorgunluktan oluyor. Küçük kazalarda elini kesen, ya da alçak tabanlı bir alana girdiğinde başını vuran oluyor. Büyük kazalarda ütüde çalışanın kolu yanıyor, açkı makinesine kolunu kaptıran kolunu makinaya feda ediyor, tazminatını bir şekilde alsa da kolunu makinaya bırakıyor.
Maaşların asgari ücreti bankaya yatıyor, mesai ve çalıştığın makinaya göre verilen ücret elden veriliyor. Ücretlerde 5-10 gün aksamalar oluyor, eve gelen faturaların faizini ödemekten faturayı ödeyemiyorsun.
Ergene Deri sektöründe çalışan işçilerin genelde “yemek, mesai, maaş ve sosyal haklar” sorunlarının olması yanı sıra emeğine verilen ücretlerin zamanında verilmemesi işçileri zor duruma düşürüyor.
Çorlu’dan bir deri işçisi
