Belediye işçisi Fatma: ‘Kat görevlisi arkadaşım Covid-19 pozitif çıktı sıra bana da gelecek’

İzmir’de bir ilçe belediyesinde çalışan Fatma kat görevlisi olarak çalışan bir iş arkadaşının pozitif çıktığını anlatıyor ve ekliyor: ‘Sıra bana da gelecek.’
Pandemi sürecinde çalışmak zorunda kalanlar arasında belediye işçileri de var. Belediye işçileri de büyük risk ve tehlike altında işe giderken evlerine kaygı ve endişe ile dönüyor. Bütün bir kent halkı için toplu taşıma, su, temizlik, zabıta ve itfaiye hizmetleri sürdüren belediye işçileri arasında kadın işçiler de yoğunlukta çalışıyor. Hem sahada hem belediye binalarında çalışan belediye işçisi kadınların tüm kadınlar gibi ev işi yükü de artmış durumda. Hem iş yerinde hem de evde yorgunlukları katlanan belediye işçisi kadınların 1 Mayıs talebi de ücretli izin, çalışırken değer görme ve emeklerinin karşılığını alabilmek… Bu süreçte pek çok belediye işçisinin de koronavirüse yakalandığı açığa çıktı. İzmir’de bir ilçe belediyesinde çalışan Fatma da kendi binalarında kat görevlisi olarak çalışan bir arkadaşının Kovid-19 pozitif olduğunu anlatıyor ve ekliyor “Sıra bana da gelecek.”
Eşiyle birlikte bu süreçte hâlâ çalışan belediye işçisi Fatma, evde bekleyen çocuklarının kendilerini büyük bir kaygıyla beklediğini, temizlik işiyle uğraştığı için büyük bir risk ile karşı karşıya olduğunu, ancak yaşamak için çalışmak zorunda olduğunu anlatıyor…
“Bütün katın temizliği bende”
“5 yıla yakındır burada çalışıyorum. İki tane çocuğum var. Biri üniversiteye gidiyor, diğeri liseye. 49 yaşındayım. Temizlik işiyle uğraşıyorum. Salgından önce ev temizliği projesindeydik. Kovid-19’dan dolayı ev projesi askıya alındı, şimdi kat görevlisi olarak çalışıyorum. Belediyenin her katına görevlendirilen çalışanlar var. Çöpleri taşıyoruz, tuvaletleri temizliyoruz, katın paspası… 12 oda, koridor, tuvaletler… Bu kattaki bütün temizliği ben yapıyorum. Asgari ücretin biraz üzerinde çalışıyoruz.”
“Keşke biz de evde kalabilsek”
“Bu süreçte tabii ki endişeliyim. Esnek çalışmaya dahiliz şu anda. İki gün çalışıyoruz iki gün evdeyiz, bunun öncesinde her gün gidip geliyorduk. Kovid-19 çıktığı sıralarda ev temizliğini bıraktık. O riski bir süre yaşadık yani. Ama şu anda da risk altındayız. Ne kadar esnek desek de, çocuklarımızı karantinaya alsak da, biz anne baba olarak çalışıyoruz, ister istemez taşıyıcı olabiliriz. Tuvaleti temizliyorsun, insanların çöplerini alıyorsun büyük bir risk. Keşke biz de evde kalabilsek, ücretli izin kullanabilsek. Ama bir şekilde evimizin ihtiyaçlarını karşılamak için, devlet de ihtiyaçlarımızı karşılamadığı için çalışıyoruz. İşte faturalarımız kiramız ödense, biz de evde kalsak bu süreç bizim için kaygılı geçmeyecek. Tereddütteyiz yani. Bir kat görevlisi arkadaşım pozitif çıktı, eşiyle beraber hastanede, çocukları karantinada evde… Sıra bana da gelecek. Benim için büyük risk ama bir yandan da ‘Yapacak bir şey yok’ diyoruz, çalışmak zorundayız.”
Yine de dayanışma…
“Eşim de Orman Genel Müdürlüğünde işçi. Bu süreçte 5 gün gidiyor işe. Birlerce şükür ediyoruz işimiz olduğu için tabii, bizden daha kötü durumda olanlar var, bu süreçte biz de kazandığımızdan arttırıp durumu daha kötü olanlarla paylaşıyoruz. Paylaşmamız dayanışmamız gerekiyor çünkü. Komşumuz açken tok yatmak günahtır yani. Komşu açken sen kafanı yastığa rahat koyuyorsan, bir kere sen insan değilsin. Karşındaki insanın nasıl yaşadığını görüyorsun. Bir lokma ekmeğimizin kıymetini de biliyoruz o ekmeği paylaşmayı da… Benim için kıymetli ve önemli dayanışmak.”
Hastalık kapmamak için servise binmiyor, yürüyor…
Bu süreç zorlu benim için, eskiden belediyenin servisini kullanırdım şimdi servis kullanmıyorum çünkü korkuyorum bulaşır diye. Sabah-akşam işe yürüyerek gidip geliyorum. Çocuklarım çok tedirginler. Eve gelir gelmez kapıda soyunup, banyoya giriyorum. Kullandığım çantanın içerisini boşaltıp çantayı dışarıda bırakıyorum. Biz çalıştığımız için çocuklar sürekli tedirgin ‘Anne kurban olayım, baba kurban olayım dikkat edin” deyip duruyorlar. Anne babalarımızı çok uzun zamandır göremiyoruz, bizde varsa onlara bulaşmasın diye. Çocuğum geçen gün çok ağladı büyüklerini özlediği için. Ama yapacak bir şey yok… Zor geçiyor inşallah yakın zamanda atlatırız.”
“Temizlik yapmaktan bıktım”
“Evdeki iş yükü de arttı. Zaten işin yeterince yoğun, dışarıda temizlik işi yapıyorsun, artık temizlik yapmaktan bıkmışken, evde her şeyi dezenfekte etmek sürekli temizlik yapmak zorunda kalıyorsun… Bıktım! Her gün bir saat kendi izolasyonunu sağlıyorsun, banyo, yap çamaşırlarını yıka, ütü yap, sonra evi temizle, yemek yap… İş bir iken iki oldu.”
“Değer görmek istiyorum”
“Biz temizlik personeli ne yazık ki ikinci sınıf insan muamelesi görüyoruz. Atıyorum masa başında oturan insan kendi çöpünü kaldırıp da bir çöp kutusuna kadar götüremiyor. Bir üstten bakış var, sen temizlik personelisin ya her şeyi yapmakla hükümlü gibisin. Bu beni üzüyor, biraz daha değer ve saygı görmek istiyoruz. Bakış açılarının değişmesini istiyoruz. Ufak tefek olsa da yani çok büyük bir şeyde gözüm yok, değer görelim yeter.”
“1 Mayıs’ta balkonlara çıkalım”
“Biz kadınlar güçlüyüz, bu günler evet zor günler ama geçecek; biraz sabır biraz daha özveri… 1 Mayıs’ta alanlara çıkamayacağız ama balkona çıkıp kendimiz bir şeyler yapabiliriz diye düşünüyorum. Olduğumuz yerden sesimizi duyurabiliriz bir şekilde diye düşünüyorum.”